Voorzichtig en iets schuw liep ik tussen de zonnebloemen door. Dit land was helemaal nieuw voor me, net zoals de energie die maar bleef borrelen in mijn aderen. Elke keer als ik een Saffier had aangeraakt met mijn pootjes, voelde ik hoe de energie als een orkaan door mijn bloed raasde. Zachtjes draaide ik zo nu en dan eens mijn hoofd, om elk stukje van de omgeving in mij op te nemen. Ik was zeer nieuwsgierig, maar hield ook nog wel graag afstand om eerst de kat uit de boom te kijken. Maar voor nu dreigde er nog helemaal geen gevaar. Op een klein drafje liep ik langs de dikke stengels van zonnebloemen. Door de lekkere temperatuur hier, waren ze zo groot als torens. Heel zachtjes kwam er een klein piep geluidje uit mijn keel zetten. Stiekem, heel stiekem, had ik er wel enorm veel lol om, maar ik was nog maar een kitten. Ook al mocht ik dan bijna 17 weken oud zijn, ik had zo nu en dan nog mijn kitten gedrag. Toch leek ik nog iets te horen, iets wat ik niet kon thuis brengen. Het leek alsof er een wind door de bladeren van de zonnebloemen raasde. Maar toch was er geen wolkje aan de hemel te bekennen. Voorzichtig en snel kroop ik onder een groot blad dat op de grond was gevallen. Misschien was ik wel een erg schuw katje.